Schuim (deel 2)

Grote Jos voelde warm bloed uit zijn neus lopen. Woedend pakte hij de arm van zijn vriend en trok hem over tafel. Met z'n tweeën belandden ze op de grond, worstelend, roepend en stoelen omgooiend.

Verscheidene klanten sprongen op van hun plaatsen. Ze twijfelden of ze van dichtbij zouden kijken of toch maar veilig uit de buurt blijven. Een jongen dronk snel de glazen van een naburige tafel leeg en griste er ook een chipszakje weg.

Het dienstmeisje liep naar de toog en haalde er een dikke knuppel vanachter tevoorschijn. "Ik zou graag een nieuwe bestelling opnemen," zei iemand vriendelijk tegen haar.

Door haar gestresseerde toestand deed de onverwachte stem haar verschrikkelijk schrikken. Vlak voor zich zag ze een woest gezicht vol tatoeages en piercings. Ze gilde en zwaaide met de knuppel.

De man bukte en ze zwaaide door. Met een rinkelend geluid braken een heleboel flessen en glazen in stukken vaneen. Ze trok snel het wapen terug en stootte daarbij alleen nog maar meer glaswerk van de planken.

"Hela, hela!", klonk het moeiteloos boven al het lawaai uit. "Wat is me dat hier?"

De oude barkeeper kwam net uit de toiletruimte. Ze mocht dan wel klein en oud zijn, met haar handen in haar zij en die boze blik op haar gezicht leek ze opeens iemand om voor op te passen. Meteen was het stil in het café. Het dienstertje liet voorzichtig de knuppel zakken en probeerde eruit te zien alsof al die glasscherven aan haar voeten normaal waren. Jos en Sam stopten met vechten. Ze zaten allebei onder de bulten en de blauwe plekken. Hun kleren waren gescheurd en het was niet duidelijk welke bloedvlekken van wie waren.

"Wel?", vroeg de barkeeper toen iedereen bleef zwijgen.

Sam en Jos krabbelden overeind.

"Er was een gevecht, mevrouw." antwoordde een van de klanten.

Ze trok haar wenkbrauwen op en keek naar haar personeelslid, naar de ravage achter de bar en de knuppel in haar hand. "En daarom sla je alles kapot?"

"Ze waren om mij aan het vechten.", verklaarde de dienster, alsof iedereen daarom kasten vol flessen zou beginnen kapotslaan.

"Ik was niet om jou aan het vechten!", riep grote Jos uit. "Ik wil gewoon schuim op mijn sojamelk!"

Kleine Sam pakte het schuimloze glas en goot de inhoud leeg over het hoofd van zijn vriend. "Hier heb je je sojamelk."

Jos kneep zijn ogen dicht en probeerde de nattigheid van zich af te vegen. Ondertussen vloog de getatoeëerde man Sam aan. "Je moost niet met sojamelk!", brulde hij. De tafel bezweek onder de twee mannen die erbovenop belandden en het glas bier van Sam kletterde in scherven op de grond.

Sam kon alleen maar zijn armen beschermend over zijn hoofd slaan terwijl de spierbundel hem in elkaar sloeg. De oude vrouw beende met grote passen op het dienstertje af en pakte de knuppel uit haar handen. Het glas rinkelde onder haar schoenen. "Er wordt niet gevochten in mijn zaak!", beval ze tevergeefs.

Een aantal klanten besloten dat dit het geknipte moment was om die zaak te verlaten. De koude luchtstroom van de deur deed de getatoeëerde man even opkijken uit zijn razernij. Op dat moment raakte de knuppel hem vol op het achterhoofd. Met zijn hand op de pijnlijke bult keek hij om. Hij kon nog net bukken voor de tweede slag. Een klant die het gevecht van dichtbij was komen bekijken ving de klap op. Ze zonk jankend op haar knieën en haar vriend keerde zich meteen woedend naar de barkeeper, waarop iemand anders hem weer probeerde tegen te houden.

Binnen de kortste keren waren alle aanwezigen in het gevecht betrokken. Het was klappen uitdelen of er krijgen, en de meeste mensen probeerden aan de uitdelen-kant terecht te komen.